[Zawgyi]
အမတ္ၾကီးရဲ႕ ပညာျမတ္
--------------------------
အမတ္ႀကီးနဲ႕ဘုရင့္သားဟာ တစ္ေန႕ေတာ့ တိုင္းခန္းလွည့္လည္လာရင္းနဲ႕ေခ်ာင္းတစ္ခုနားကို ေရာက္ေတာ့ အ၀တ္ပံုတစ္ခုကိုေတြ႕သတဲ့။
အဲဒီအ၀တ္ပံုမွာ အေပၚ၀တ္အက်ီတစ္ထည္နဲ႕ ပုဆိုးအစုတ္နွစ္ထည္ကိုေတြ႕ပါတယ္။
ဘုရင့္သားက စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ အ၀တ္ပံုကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့
"အမတ္ႀကီးၾကည့္ပါ ဒီအ၀တ္ပံုဟာ ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အ၀တ္ပံုျဖစ္ရမယ္။အ၀တ္ေတြဒီနားမွာ ထားသြားတာကိုၾကည့္ရတာ သူေရခ်ိဳးေနပံုရတယ္"
အမတ္ႀကီးက ၿပံဳးေနတယ္။
ဘုရင့္သားကပဲ
" အမတ္ႀကီး ဒီေရခ်ိဳးေနတဲ့ ဆင္းရဲသားရဲ႕ အ၀တ္ေတြကို ဖြက္ထားၿပီး ခ်ံဳပုတ္တစ္ခုထဲကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရရင္ မေကာင္းဘူးလား။
သူတက္လာလို႕ အ၀တ္ေတြေပ်ာက္သြားတာကို ျမင္ရင္ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ရုပ္ျဖစ္ေနမွာ "
အမတ္ႀကီးက မင္းသားအား
"အရွင့္သား လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၀မ္းနည္းပူေဆြးေနမႈကို ၾကည့္၍ ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာ သူေတာ္ေကာင္းေတြမဟုတ္ တကယ္လိုု႕ အရွင့္သားအေနနဲ႕
အရမ္းေပ်ာ္ခ်င္ေနတယ္ဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္"
အမတ္ၾကီးက ေရႊျပား ၂ ျပားအား မင္းသားကို ထုတ္ေပးေလသည္။မင္းသားက အမတ္ႀကီးအားနားမလည္သလိုၾကည့္၏။
အမတ္ႀကီးက
"အရွင့္သား ဒီေရႊ၂ျပားအား ထိုဆင္းရဲသားရဲ႕ အ၀တ္ပံုထဲက အိ္ပ္ကပ္ႏွစ္ခုမွာ တစ္ဖက္တစ္ျပားစီထည့္လိုက္ပါ"
မင္းသားလဲ သြားထည့္လိုက္၏။ထို႕ေနာက္ သူတို႕ႏွစ္ဦးသစ္ပင္အကြယ္တြင္ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။မၾကာမီဆင္းရဲသားေရထဲမွျပန္တက္လာသည္။အရင္ဆံုး ပုဆိုးကို ေရလဲၿပီး၀တ္လိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္ အက်ီ္ၤကို ေကာက္၀တ္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ အက်ီ္အိတ္ထဲတစ္ခုခုရွိေနသလို ခံစားမိသျဖင့္ လက္ႏႈိက္လိုက္ေလသည္။ထိုအခ်ိန္မွာ အိတ္ကပ္ထဲက ေရႊျပားကိုေတြ႕သည္။
သူအရမ္းေပ်ာ္ျမဴးသြားသည္။မယံုနိုင္သလိုထိုေရႊျပားကို ပြတ္ၾကည့္၏။ ကိုက္ၾကည့္၏။ ဆင္းရဲသားကားေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေန၏။ထို႕ေနာက္ျပန္လွည့္အထြက္မွာ ေနာက္အိတ္ကပ္တစ္ခု
ေလးေနသည္ကိုသတိထားမိ၏။
လက္ႏႈိက္ၾကည့္ျပန္၏။ေရႊျပားတစ္ျပားထြက္ လာျပန္၏။ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆင္းရဲသားက ေျမႀကီးေပၚဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီကာ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့၍
" အို အကၽြနုပ္အား ေဖးမကူညီက်ေသာ နတ္ေဒ၀ါအေပါင္းတို႕ အကၽြနု္ပ္အိမ္တြင္
ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ုပ္အေမအား အသင္တို႕ေစာင့္ေရွာက္ေပး၏။စားစရာမရွိေသာေၾကာင့္ အားအင္ျပတ္လပ္ေနေသာ ညီမေလးအားလဲ အသင္တို႕ ေစာင့္ေရွာက္၏၊သင္တို႕အား အထူးေက်းဇူးတင္ပါ၏"
ဟုဆိုကာ ဦးသံုးၾကိမ္ခ်၍
ေပ်ာ္ရႊင္စြာျပန္သြားေလသည္။
ထိုအျဖစ္ကိုၾကည့္ၿပီး ဘုရင့္သားမ်က္ရည္က်၏။အမတ္ႀကီးကား ၿပံဳးေန၏။မင္းသားက
" အမတ္ႀကီးယေန႕ကၽြန္ေတာ့္အား မေမ့နိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို သင္ေပးလိုက္ၿပီ"
ဟုေျပာ၏။အမတ္ၾကီးက
"အရွင့္သား လူေတြကို ဒုကၡေပးၿပီးမွ ေပ်ာ္ရတာထက္ သုခေပးျခင္းဟာ တကယ့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအစစ္မည္ေပသည္ " အရွင့္သားအဖို႕မွတ္သားထားပါေလ"။
Credit- Original Writer
[Unicode]
အမတ်ကြီးရဲ့ ပညာမြတ်
--------------------------
အမတ်ကြီးနဲ့ဘုရင့်သားဟာ တစ်နေ့တော့ တိုင်းခန်းလှည့်လည်လာရင်းနဲ့ချောင်းတစ်ခုနားကို ရောက်တော့ အ၀တ်ပုံတစ်ခုကိုတွေ့သတဲ့။
အဲဒီအ၀တ်ပုံမှာ အပေါ်၀တ်အကျီတစ်ထည်နဲ့ ပုဆိုးအစုတ်နှစ်ထည်ကိုတွေ့ပါတယ်။
ဘုရင့်သားက စုတ်ပြတ်နေတဲ့ အ၀တ်ပုံကိုကြည့်ပြီးတော့
"အမတ်ကြီးကြည့်ပါ ဒီအ၀တ်ပုံဟာ ဆင်းရဲသားတစ်ယောက်ရဲ့ အ၀တ်ပုံဖြစ်ရမယ်။အ၀တ်တွေဒီနားမှာ ထားသွားတာကိုကြည့်ရတာ သူရေချိုးနေပုံရတယ်"
အမတ်ကြီးက ပြုံးနေတယ်။
ဘုရင့်သားကပဲ
" အမတ်ကြီး ဒီရေချိုးနေတဲ့ ဆင်းရဲသားရဲ့ အ၀တ်တွေကို ဖွက်ထားပြီး ချုံပုတ်တစ်ခုထဲကနေ ချောင်းကြည့်နေရရင် မကောင်းဘူးလား။
သူတက်လာလို့ အ၀တ်တွေပျောက်သွားတာကို မြင်ရင်တော်တော်ရယ်စရာကောင်းတဲ့ရုပ်ဖြစ်နေမှာ "
အမတ်ကြီးက မင်းသားအား
"အရှင့်သား လူတစ်ဦးတစ်ယောက်ရဲ့ ၀မ်းနည်းပူဆွေးနေမှုကို ကြည့်၍ ပျော်နေတယ်ဆိုတာ သူတော်ကောင်းတွေမဟုတ် တကယ်လို့ အရှင့်သားအနေနဲ့
အရမ်းပျော်ချင်နေတယ်ဆိုရင် ဒီလိုလုပ်"
အမတ်ကြီးက ရွှေပြား ၂ ပြားအား မင်းသားကို ထုတ်ပေးလေသည်။မင်းသားက အမတ်ကြီးအားနားမလည်သလိုကြည့်၏။
အမတ်ကြီးက
"အရှင့်သား ဒီရွှေ၂ပြားအား ထိုဆင်းရဲသားရဲ့ အ၀တ်ပုံထဲက အိ်ပ်ကပ်နှစ်ခုမှာ တစ်ဖက်တစ်ပြားစီထည့်လိုက်ပါ"
မင်းသားလဲ သွားထည့်လိုက်၏။ထို့နောက် သူတို့နှစ်ဦးသစ်ပင်အကွယ်တွင်စောင့်ကြည့်နေကြသည်။မကြာမီဆင်းရဲသားရေထဲမှပြန်တက်လာသည်။အရင်ဆုံး ပုဆိုးကို ရေလဲပြီး၀တ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် အကျီ်ၤကို ကောက်၀တ်လိုက်သည်။ပြီးနောက် အကျီ်အိတ်ထဲတစ်ခုခုရှိနေသလို ခံစားမိသဖြင့် လက်နှိုက်လိုက်လေသည်။ထိုအချိန်မှာ အိတ်ကပ်ထဲက ရွှေပြားကိုတွေ့သည်။
သူအရမ်းပျော်မြူးသွားသည်။မယုံနိုင်သလိုထိုရွှေပြားကို ပွတ်ကြည့်၏။ ကိုက်ကြည့်၏။ ဆင်းရဲသားကားပျော်ရွှင်မြူးတူးနေ၏။ထို့နောက်ပြန်လှည့်အထွက်မှာ နောက်အိတ်ကပ်တစ်ခု
လေးနေသည်ကိုသတိထားမိ၏။
လက်နှိုက်ကြည့်ပြန်၏။ရွှေပြားတစ်ပြားထွက် လာပြန်၏။ထိုအချိန်တွင် ဆင်းရဲသားက မြေကြီးပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး လက်အုပ်ချီကာ ကောင်းကင်ကို မော့၍
" အို အကျွနုပ်အား ဖေးမကူညီကျသော နတ်ဒေဝါအပေါင်းတို့ အကျွနု်ပ်အိမ်တွင်
နေမကောင်းဖြစ်နေသော ကျွန်ုပ်အမေအား အသင်တို့စောင့်ရှောက်ပေး၏။စားစရာမရှိသောကြောင့် အားအင်ပြတ်လပ်နေသော ညီမလေးအားလဲ အသင်တို့ စောင့်ရှောက်၏၊သင်တို့အား အထူးကျေးဇူးတင်ပါ၏"
ဟုဆိုကာ ဦးသုံးကြိမ်ချ၍
ပျော်ရွှင်စွာပြန်သွားလေသည်။
ထိုအဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး ဘုရင့်သားမျက်ရည်ကျ၏။အမတ်ကြီးကား ပြုံးနေ၏။မင်းသားက
" အမတ်ကြီးယနေ့ကျွန်တော့်အား မမေ့နိုင်တဲ့ သင်ခန်းစာတစ်ခုကို သင်ပေးလိုက်ပြီ"
ဟုပြော၏။အမတ်ကြီးက
"အရှင့်သား လူတွေကို ဒုက္ခပေးပြီးမှ ပျော်ရတာထက် သုခပေးခြင်းဟာ တကယ့်ပျော်ရွှင်ခြင်းအစစ်မည်ပေသည် " အရှင့်သားအဖို့မှတ်သားထားပါလေ"။
Credit- Original Writer
