ပိုလာဝက္ဝံမ အသတ္ခံရရင္ ပုိလာဝက္ဝံထီးဟာ အနားကမခြာဘဲ ေန႔ေန႔ညည မစားမေသာက္ ရက္အေတာ္ၾကာ ေစာင့္ေနတတ္သတဲ့။
ေဝလငါးမ ဒဏ္ရာရရင္ ေဝလငါးထီးဟာ အနားကမခြာဘဲ ေစာင့္ေနတတ္တယ္။ ေဝလငါးဖမ္းသူေတြ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ရင္လည္း ေဝလငါးထီးဟာ ေဝလငါးမနား အသက္မေသမခ်င္း တဖဝါးမခြာ႐ွိေနတတ္သတဲ့။
ခ်န္ပန္ဇီေမ်ာက္မဟာ ေမ်ာက္ငယ္ေလးေသသြားရင္ ခ်က္ခ်င္းမစြန္႔ပစ္တတ္ဘူး။ ေမ်ာက္ကေလး အသက္ျပန္႐ွင္လာႏိုင္တယ္လို႔ ထင္လို႔ပါတဲ့။ ေမ်ာက္မဟာ ေမ်ာက္ကေလးေသၿပီး အ႐ိုးေတြေပၚလာတဲ့အထိ ေမွ်ာ္လင့္ေနတတ္ပါသတဲ့။
အမဲလိုက္မုဆိုးေတြက ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ ကတိုးေကာင္အုပ္စုကို ထိုးခ်ိန္ထားရင္ ကတိုးေကာင္အထီးေတြဟာ ေ႐ွ႕ကို ထိုးတက္လာတတ္တယ္။ ကတိုးေကာင္အထီးေတြရဲ႕ေနာက္မွာေတာ့ ကတိုးေကာင္အမေတြ ကပ္လိုက္လာတတ္ပါတယ္။
ေသနတ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေ႐ွ႕မွာကာထားတဲ့ ကတိုးေကာင္ေတြ တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္လဲကုန္ေပမယ့္ တစ္ေကာင္မွ ေၾကာက္႐ြံ႔တြန္႔ဆုတ္သြားတာမ်ဳိး မ႐ွိဘူး။ တကယ္လို႔ မုဆိုးေတြဟာ ကတိုးေကာင္ေပါက္ေလးတစ္ေကာင္ရခ်င္ရင္ အ႐ြယ္ေရာက္ကတိုးေကာင္အားလံုးကို အရင္သတ္ပစ္မွ ရႏိုင္မွာပါ။
ေတာင္ဆိတ္အိုဟာ ေတာင္ဆိတ္ငယ္ေလးလြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ သူကိုယ္တိုင္ေခ်ာက္ထဲခုန္ခ်ၿပီး ေတာင္ဆိတ္ငယ္ တစ္ဖက္ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚေရာက္ေအာင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ တစ္ဆင့္ခံၿပီး ခုန္ေစပါသတဲ့။
မုဆိုးအလိုက္ခံရတဲ့ေမ်ာက္မဟာ မုဆိုးလက္က ေျပးလို႔မလြတ္မွန္းသိတဲ့အခါ မုဆိုးကိုတေအာင့္ေနမွပစ္ဖို႔ လက္ေဝ့ယမ္းျပတတ္တယ္။ သူမေသခင္ သူ႔ရင္ခြင္ထက္က ေမ်ာက္ကေလးကို ႏို႔တိုက္ခဲ့ခ်င္လို႔ပါတဲ့.....။
တိရစာၦန္ေတြက လူသားဆန္တယ္လို႔ တခ်ဳိ႕ကေျပာၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ သံေယာဇဥ္၊ သူတို႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းက ေကာင္းကင္ထက္ေတာင္ ျမင့္မားတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ လူက လူကိုဆဲတဲ့အခါ မင္းတိရစာၦန္ထက္ေတာင္ အသိတရားေခါင္းပါးလွခ်ည္လားလို႔ ဆဲဆိုတတ္တယ္။ တကယ္တမ္းမွာလည္း လူတခ်ဳိ႕ဟာ ဒီီတိရစာၦန္ေလာက္ေတာင္ အသိတရားမ႐ွိခဲ့ၾကပါဘူး။
*** ဖတ္မိၿပီးႀကိဳက္မိတဲ့စာေတြကို ဘာသာျပန္မွ်ေဝပါတယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန
No comments:
Post a Comment